Jeżeli wygasa czy słabnie namiętność jednego czy obojga partnerów, to nie ma większego sensu twierdzenie jakoby przyczyną były negatywne cechy któregokolwiek z nich ("On nie potrafi kochać") czy ich związku ("To nie była prawdziwa miłość"). Równie bezsensowne byłoby obwinianie drzew, że opadły z nich liście, albo twierdzenie, że lata tak naprawdę nie było, skoro po nim nadeszła jesień. Akceptacja tej prawdy mogłaby uchronić wiele par przed goryczą rozczarowań czy rozstań. Optymistyczna metafora cyklicznych pór roku została tu przywołana nie bez przyczyny. Zanikająca w związku namiętność niekoniecznie musi bowiem wybuchnąć na nowo w odniesieniu do innego partnera. Prawdopodobnie jest to możliwe w stosunku do tego samego partnera - na przykład wtedy, gdyby partnerom udało się utrzymać zadowolający poziom intymności, dzięki czemu cały ich związek nie stałby się dla nich odstraszający.
Bogdan Wojciszke Psychologia miłości
Terapia par ma na celu naprawę związku i przywrócenie do niego harmonii. Opiera się na znalezieniu przyczyn trudności związku i poprawieniu jego funkcjonowania. Na spotkaniach para ma możliwość otwarcie się i w bezpiecznej przestrzeni porozmawianie o swoich emocjach, oczekiwaniach i wyrażeniu potrzeb. Terapeuta par reprezentuje różne podejścia w pracy terapeutycznej. W zależności od indywidualnych potrzeb stosowane są techniki psychodynamiczne, poznawczo - behawioralne, systemowe, oparte na pracy z ciałem. Stosowanie technik mieszanych cechuje duża skuteczność efektów leczenia.
Czas trwania procesu terapeutycznego jest kwestią indywidualną, zależną od problemu, z jakim przychodzi para.
Najczęstsze powody zgłaszania się par na terapię
- rozczarowanie relacją i pragnienie jej poprawy - 31%
- kłótnie i problemy w komunikacji - 28,5%
- brak szczęścia w związku i wycofanie zaangażowania z relacji - 23%
- problemy z intymnością oraz seksualne - 19,7%
- impas, brak porozumienia i zmęczenie relacją - 18,3 %
- separacja lub działania rozwodowe - 17 %
- pragnienie poprawy dla dobra dzieci- 12,9 %
- niewierność - 12,2 %
- problemy z dziećmi - 6,8 %
(Doss, Simpson, Christensen, 2004)
Terapeuci natomiast najczęściej widzą w parze inne problemy niż te, z którymi przychodzą do nich pacjenci (Parnell, Scheel, Davis i Black, 2018).”
Diagnoza par w różnych podejściach, red. Naukowa Bartosz Zalewski Hanna Pinkowska - Zielińska, PWN 2021
Na neurotyczną potrzebę miłości mogą wskazywać:- poczucie, że 'gdy kocham, mniej się boję' – wtedy jej zadaniem jest uśmierzyć lęk przed światem i zatopić się w czyichś ramionach w poszukiwaniu bezpieczeństwa
- kurczowe trzymanie się kogoś dla zaspokojenia własnych potrzeb – czasem walka o pozostanie w związku jest tak silna, że osoba może ponosić mnóstwo strat, upokorzeń, odrzuceń, ale jej postanowienie trwania w związku nie zmienia się; im bardziej ucieka przed własnym lękiem, tym bardziej kurczowo trzyma się kogoś, kogo postrzega jako wybawiciela
- natychmiastowa zmiana reakcji i uczuć wobec obiektu miłości, gdy nie zaspokaja potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji, miłości. Takie niezaspokojenie może budzić gniew, rozczarowanie, zwątpienie - a wtedy uczucie bezgranicznej miłości, wdzięczności i oddania znika jak kamfora. Brakuje kluczowego czynnika miłości, czyli stałości uczuć
- lekceważenie pragnień i potrzeb drugiego człowieka i niemożność pogodzenia się z jego wadami, żądanie od partnera/ki doskonałości – często przejawia się narzekaniem lub złośliwością, gdy partner/ka spotyka się ze swoimi znajomymi, realizuje swoje własne potrzeby lub nie spełnia (często niewypowiedzianych) oczekiwań – osoby te żyją w przekonaniu, że jeśli ktoś naprawdę kocha, zrezygnuje z siebie i poświęci się w całości zaspokajaniu jego potrzeb; jak widać w takim układzie nie ma miejsca na wzajemność
- brak umiejętności przyjmowania miłości – każdy przejaw miłości może pozornie uspokoić osobę czy dać jej nawet poczucie szczęścia, ale w rzeczywistości wywołuje u niej niedowierzanie i nieufność, a nawet strach. Nie wierzy ona w miłość, bo jest głęboko przekonana, że nikt nie mógłby jej pokochać. I to uczucie, że jest się niegodnym miłości, ma często charakter świadomego przekonania, którego nie mogą podważyć żadne dowody świadczące o czymś przeciwnym.
- przeżywanie silnego lęku, podejrzliwości czy wręcz przerażenia w sytuacjach gdy ktoś okazuje sympatię czy pozytywne intencje; częste interpretowanie neutralnych działań jako próby zdominowania lub krytyki.
- brak tolerancji na samotność i pojawianie się panicznego strachu przed pozostawaniem samemu – kontakt z drugim człowiekiem ma za zadanie przede wszystkim przynosić ulgę i zaspokajać potrzebę bezpieczeństwa, a nie budować bliskość czy dawać obu osobom radość z bycia ze sobą
- zdobycie miłości jest sprawą najwyższej wagi, osoba jest gotowa ponieść każdą cenę (np. uległość lub zależność emocjonalną), aby nie stracić obiektu miłości
- nienasycenie, zachłanność, niecierpliwość, żądanie poświęceń, czasu, rad , pomocy, itp.
- nadwrażliwość na jakiekolwiek objawy odrzucenia – każda sytuacja w której nie są spełnione oczekiwania jest odbierana jako odrzucenie, oznaka poniżenia, co wyzwala z kolei złość na partnera/-kę.
K. Horney Neurotyczna osobowość naszych czasów
Sesja psychoterapeutyczna - Antoni Brański | 50 min. | 300zł
Sesja psychoterapeutyczna - Jurij Romaniuk | 50 min. | 180zł
Na życzenie klienta: stacjonarnie lub online
- poczucie, że 'gdy kocham, mniej się boję' – wtedy jej zadaniem jest uśmierzyć lęk przed światem i zatopić się w czyichś ramionach w poszukiwaniu bezpieczeństwa